“Ik moest opletten dat ik niet het plezier in het werk zou verliezen”.

Wanneer een onderneming groeit, groeien vaak ook de verantwoordelijkheden van de ondernemer. Zo wordt de vakman langzaam ook de manager. Dat kan een onwenselijke situatie zijn als je je werkplezier vooral haalt uit het vakmanschap.

De ouders van Niels van Haandel verkochten hun autoschadeherstelbedrijf na 27 jaar ondernemen. Het echtpaar wilde weer meer met hun handen werken en minder met administratie en bedrijfsvoering bezig zijn. “Daarom is mijn vader na de verkoop voor de hobby campers gaan bouwen”, verklaart Niels. “Het idee was om, zonder de druk van deadlines en klanten, de gebouwde campers te verhuren. Maar klanten hadden veel meer interesse in de producten die hij zelf ontwikkelde, zoals luiken, deuren en dakramen.”

Werkplezier
Daardoor liep het al snel weer storm, ditmaal onder de noemer van Outbound BV. “Voor ze het wisten waren mijn ouders weer fulltime voor klanten aan het werk, alleen maar dankzij mond-tot-mondreclame. Om dat tijdelijk mee op te vangen besloot ik in 2015, na mijn afstuderen, enkele weken mee te helpen in het bedrijf. Maar sinds die toezegging heb ik fulltime gewerkt voor Outbound”, vertelt Niels. “Eigenlijk was het geweldig dat het zo goed ging. Maar de omvang van het bedrijf en alles wat erbij komt kijken was voor mijn ouders juist de reden om hun vorige bedrijf te verkopen.”

En dus werd Niels gevraagd om in het bedrijf te stappen. Dat beviel hem prima. “Ik vind het product mooi en de industrie spreekt me aan. Je bent eigen baas, mag alles doen… Maar ook ik had nooit de intentie om zo hard te groeien. Ik hou er zelf ook van om met mijn handen te werken en met techniek bezig te zijn. Eind 2018 was het bedrijf zoveel gegroeid dat ik in dezelfde positie terechtkwam als mijn ouders. Ik realiseerde me dat ik op moest letten dat ik niet het plezier in het werk zou verliezen.”

Compagnon
Niels had van zijn ouders dus al geleerd dat je van meer omzet niet altijd gelukkiger wordt. “Daardoor zag ik op tijd in dat ik actie moest ondernemen. Mijn ouders begrepen dat natuurlijk; zij hadden hetzelfde meegemaakt. Vanuit die situatie kenden we bovendien Adcorporate al. Daarom ben ik met Berrie gaan praten.”

Bij Berrie aan tafel werd al snel geconcludeerd dat Niels op zoek moest naar een compagnon. “Helemaal verkopen is nooit een optie geweest: ik ben nog jong en vind het werk hartstikke leuk. Maar ik ben een slechte manager; ik doe ’t liefst alles zelf”, lacht Niels. “Dat is lastig als je ook acht man personeel moet aansturen. Daarom zochten we iemand die de bedrijfsvoering beheert.”

Goede band
Vanaf dat moment werd het spannend voor Niels. “Je moet niet alleen je bedrijf verkopen, maar ook jezelf. Een compagnon moet toekomst zien in het bedrijf én in onze samenwerking”, legt hij uit. “Berrie regelde alles in dat traject. Daar kwam uiteindelijk Maurik Hellebrekers als geschikte kandidaat uit. Ik had meteen een goed gevoel bij hem. Berrie zei: ‘spreek eens met z’n tweeën af en kijk wat daaruit komt.’ Uit dat gesprek bleek dat de klik wederzijds is.”

Terwijl Niels en Maurik de samenwerking dus al zagen zitten, moesten alle afspraken nog contractueel vastgelegd worden. “Dat kan lastig zijn op het moment dat je al een goede klik hebt met iemand, maar Berrie nam dat gedeelte voor zijn rekening. Zakelijk, maar op een fijne manier. Het is prettig dat een adviseur dat voor je kan doen.”

Omdat Outbound BV intussen steeds betere cijfers bleef draaien verliepen de onderhandelingen soepel. Maar Maurik en Niels liepen al op de zaken vooruit. “Voordat alle contracten getekend waren kwam Maurik al meedraaien in de productie, om zo alles van het bedrijf en de processen te weten te komen. Hij wil, net als ik, alles weten. Dat voelt goed, zowel voor het personeel als voor mijzelf.”

Bevrijdend
Binnen enkele weken kon Niels al veel lopende zaken overdragen aan Maurik. “Dat is wel even wennen, want ik ben slecht in bedrijfszaken loslaten”, meent Niels. “Maar het voelt bevrijdend dat ik me er niet meer mee kán bemoeien.”

“Achteraf gezien ging alles eigenlijk heel snel”, concludeert Niels. “Ik ben nú al meer bezig met techniek en ontwikkeling. Die vrijheid is geweldig; dat kan ik zo nog jaren volhouden. Ik ben blij dat ik deze keuze op tijd heb gemaakt.”